به گزارش شهروندالبرز، البته در این خصوص که کودکان مورد آموزش اجباری قرار می گیرند ، آمار دقیقی در دسترس نیست ، اما با توجه به بالا بودن تب

 رقابت در بین برخی از والدین که در چندین گفتگو سعی کردیم  به صورت دوستانه از پدران و مادرانی که فرزندان خود را به آموزشگاههای مختلف برده بودند و تا پایان کلاس در محوطه ی بیرونی ، به انتظار فرزندان خود نشسته بودند ، جویای چند و چون ماجرا شدیم، مشخص شد حضور همه بچه ها در این کلاسها با میل و رغبت خودشان نبوده است و متاسفانه تقریبا نیمی از آنها به تسلیم خواسته ی والدین خود در این کلاسها حضور دارند.

خانم لیلا که پسرش را در رشته ژیمناستیک ثبت نام کرده بود دلیل ثبت نام فرزندش در این رشته ی ورزشی را اینگونه عنوان می کند: به نظرم همه بچه ها قبل از شروع به ورزش باید برای داشتن بدنی نرم و آماده، ابتدا در رشته ژیمناستیک فعالیت کنند، ضمن اینکه خودم در کودکی عاشق این رشته بودم ولی با توجه به عدم وجود باشگاهی در نزدیکی منزلمان، نتوانستم در رشته ی مورد علاقه ام ورزش کنم. این شهروند در جواب به این سوال که آیا پسرش نیز به این رشته علاقه مند است ، پاسخ داد خیر بلکه اصرار داشت او را در رشته ی فوتبال ثبت نام کنیم اما به دلیل عدم علاقه ی همسرش به این رشته ی ورزشی، تصمیم گرفتم در نهایت در رشته ی ژیمناستیک او را ثبت نام کنم.

این تنها یکی از گفتگوهایی بود که در این زمینه ، یعنی حضور کودکی در رشته ی مورد علاقه ی والدین خود بود.

محمد امین هم پسر 9 ساله ای است که با او گفتگو شد. او می گوید: من دوست داشتم به همراه پسرخاله ام ورزش والیبال را انجام دهم اما چون مادرم دوست داشت ، اکنون به باشگاه رزمی و ورزش تکواندو می روم چون مادرم هم قبلا تکواندو کار می کرد.

همچنین ، آموزش زبان، به خصوص زبان انگلیسی ، یکی از رشته های آموزشی می باشد که والدین در سالهای اخیر، به شدت فرزندان خود را به ثبت نام در این رشته تشویق می کنند. در گفتگو با والدین برخی از این کودکانی که در یکی از آموزشگاههای زبان حضور داشتند متوجه شدیم ، چشم و هم چشمی ، نقش مهمی در ثبت نام کودکان در رشته ی زبان دارد. البته هدف این گزارش مخالفت با آموزش در این زمینه  نمی باشد، بلکه پرداختن به این موضوع است که چقدر فرزندامان برای آموزش ، حق انتخاب دارند ، کما اینکه افرادی نیز با توجه به علایق خود در آموزشگاههای مختلف ثبت نام کرده و می کنند.

خانم فریدونی، روانشناس در این زمینه می گوید: باید به کودکانمان حق دهیم تا در رشته ای که دوست می دارند کسب مهارت کنند، البته هستند کودکانی که علاقه ای به حضور در کلاسها را ندارند که پاسخ ما به والدین اینگونه کودکان این است که به صورت غیر مستقیم و در راستای استعداد فرزندانمان آنها را متوجه  استعداد خود کرده و زمینه ی شکوفایی آنرا فراهم کنند و از ثبت نام کودک به صورت اجباری در آموزشگاهها و باشگاهها خودداری کنند.