آفتاب سیزدهم رجب که از افق مکه طلوع کرد، خورشید دیگری از داخل کعبه تشعشع انوار خود را بر جهان گسترانید که عالم خلقت را تحت الشعاع خود قرار داد، گویی خداوند عالم آفرینش دو جهان را حول محور شخصیت علی ابن ابی طالب برنامه ریزی کرده و تمام نشدنی ها را در وجود آن شخصیت بی تکرار تاریخ هدف گذاری کرده است.
وقتی خدا می خواهد- بر اساس آیه 207 سوره بقره « وَ مِنَ النَّاسِ مَن یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ وَ اللَّـهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ» -بزرگی لیله المبیت را به تصویر بکشد آن را در قالب ایثار علی (ع) نشان می دهد و یا پیامبر (ص) در بیانی در عظمت یکی از کارهای مولا می فرماید: «ضربة علی یوم الخندق افضل من عبادة الثقلین».
آری علی (ع) آن انسان کاملی است که شاعر در وصفش می گوید: « نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را»
او در طول تاریخ الهام بخش متفکران و اندیشمندان بزرگی از ادیان و مذاهب مختلف بوده به طوری ابن ابی الحدید و جرج جرداق دو اندیشمند و متفکر غیر شیعه و غیر مسلمان در وصف او زیباترین توصیف ها را کرده اند.
اینجانب زادروز آن امام همام؛ آن دلیل خلقت؛ آن روحِ الرحمن؛ آن عَلّم الانسان؛ آن قمر نورانی، اسدالله الغالب، ابوتراب حضرت علی علیه السلام و روز پدر را به همه همکاران، شیعیان و دوستدارانش تبریک و تهنیت عرض می نمایم.