به گزارش شهروند باز هم این بار ابراهیم راهی شد راهی سفری طولانی اما این بار داستان ابراهیم از نوع دیگری بود و ابراهیم برای همیشه به گلستان رفت.

ابراهیم رییسی این بار به دور از دغدغه ها ، به دور از رنج ها، تهمت ها ، افتراها با کوله باری سنگین از خدمت به مردم راهی گلستانش شد، گلستانی در آسمانها اما  کتاب گلستانی از خدمات ارزنده اش بر جای گذاشت.

ورود ابراهیم رییسی به عرصه سیاست آن هم در این سطح را از روزی به یاد دارم که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد. وقتی اطرافش را دعده ای مرد و عده ای نامرد احاطه کردند.اما در این راه خطیرتنها عده ای تا آخرین لحظات همراهش بودند و عده ای هم که آمده بودند تا چهره اش را فردی متعصب و پر غیض نشان دهند تا بعد از وی نیز دست از سیاه بازی های خود برنداشتند.

اما ابراهیم رییسی آن چیزی که خیلی ها از دور می گفتند نبود. ابراهیم رییسی مردی آرام، متشخص، مردمی، پر تلاش و موقر بود.

در چهره روشن این سید اولاد پیامبر مردی روشن از تبار کارو تلاش و چهره مردی خستگی ناپذیر دیده می شد. مردی که با تمام توانش پا به میدان گذاشت، مردی که هیچ گاه  در چهره وی تکبر و غرور دیده نشد و شاید یکی از  دلایل محبوبیت رییس جمهور شهید همین بی ریا و بی تکبر بودنش بود.

در سفرهایش از هزینه های اضافی و اسراف دوری می کرد، ساده حرف می زد و استوار قدم بر میداشت.

بسیاری از ما لبخندی و امیدی را به وی بدهکار هستیم؛ لحظاتی که باید دل به دلش و پشت به پشتش می ایستادیم، لحظاتی که فاصله حق و ناحق از یک تار مو باریک تر بود.

رییس جمهور ما شهید شد آن هم در جبهه کار و تلاش، جبهه ای که هرگز هیچ مسوولی نباید آن را ترک کند و دل از آن برکند چرا که جبهه امروز همه مسوولان نظام و مردم در این برهه حساس از کشور باید جبهه کار،  تلاش ، سازندگی و خدمت به مردم و محرومان هم چون سید محرومان باشد.

آری رییس جمهور ایران شهید شد اما راه شهیدان همچنان ادامه دارد.