نسل کشی آمریکایی ها، اروپایی ها، رژیم صهیونسیتی و متحدان بین‌المللی و منطقه‌ای آنان در غزه همچنان ادامه دارد و دریغ از یک اقدام مؤثر توسط یکی از سازمانهای بین المللی در ممانعت از تداوم کشتار فجیع مردم مظلوم غزه و فلسطین. 

چرایی بی خاصیتی سازمان های بین المللی و واکاوی وضعیت این سازمان ها باید مورد توجه و تبیین قرار بگیرد و اینکه نگاه ها به اثرگذاری، ایفای نقش و میزان توانایی و استقلال این سازمان ها در حل چالش های بین المللی با رویکرد عدالت و احقاق حقوق واقعی و تأمین منافع بحق کشور‌های جهان که غالبا تحت سلطه سیاسی و اقتصادی ابرقدرتها هستند، می بایست واقع بینانه تر از گذشته شکل بگیرد.

 سازمان ملل متحد، شورای امنیت، سازمان های حقوق بشری، دادگاه های بین المللی و ده ها سازمان عریض و طویل منطقه ای و بین المللی از آغاز جنایات آمریکایی ها بوسیله رژیم صهیونیستی در غزه، فقط به صدور قطعنامه های بی اثر غیر الزام آور، احکام قضایی فاقد ضمانت اجرایی و ... بسنده کرده و تهدیدهای توخالی سران سازمان ها و اتحادیه های مختلف و ... تاکنون هیچ عایدی برای مردم مظلوم غزه در پی نداشته است.

 مسلماً، سازمان های بین المللی تا زمانی دارای اعتبار هستند که صدور قطعنامه های آنان با منافع حیاتی آمریکا در تضاد جدی نباشد و به قدرت و هژمونی آمریکا خدشه ای وارد نکند لذا جنگ در غزه و نسل کشی فلسطینی ها توسط آمریکایی ها با دستان رژیم صهیونیستی بیش از پیش انفعال و بی خاصیتی سازمان های بین المللی را نشان داد و ضرورت عبور جهان از نظام بین الملل تک قطبی و شکل گیری جهانی چند قطبی بیش از پیش نمایان شد. 

یکی از دلایل مهم بی کفایتی سازمان های بین المللی در حل مناقشات بین المللی این است کشورهای عضو و اثرگذار این سازمان ها اشتراک منافع با آمریکا داشته و تحت سلطه سیاسی و اقتصادی این کشور هستند و همواره تلاش میکنند قطعنامه های صادره نه برای حل یک بحران بین المللی بلکه برای تامین رضایت و منافع آمریکایی ها و بهبود روابط این کشورها با ایالات متحده تصویب شوند. 

این وضعیت اسفناک سازمان های بین المللی موجود در جهان موجب شد که بصورت غیر مستقیم کشورهای زیادی به دلیل انحراف در مأموریت های این سازمان ها، شرایط را برای کشتار هر چه بیشتر مردم بی دفاع غزه فراهم آوردند و بدین ترتیب سازمان های بین المللی شریک اصلی نسل کشی آمریکا و اسرائیل در غزه هستند.